HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLOTIN, Les Ennéades, I, livre VIII

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 29 formes différentes pour 67 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Ennéade, livre, chap.

[1, 8, 57]   τὸ κακὸν πῶς ἄν τις φαντάζοιτο ἐν ἀπουσίᾳ παντὸς ἀγαθοῦ ἰνδαλλόμενον;

[1, 8, 57]   τὸ τῆς ὕλης αἶσχος, αἰσχρὸν φανταζόμεθα τῇ τοῦ εἴδους ἐλλείψει. Ὃ

[1, 8, 57]   ἵνα μὴ ἐνοχλῇ, ἴασιν προνοουμένου. Φαντασία δὲ πληγὴ ἀλόγου ἔξωθεν· δέχεται

[1, 8, 57]   εἰς συγκαταθέσεις, καὶ ταῖς ἀμυδραῖς φαντασίαις εἴκουσαν ῥᾳδίως, οἷα τὰ ἀσθενέστατα

[1, 8, 57]   μήτε ἀδικοῦντα ἄλληλα, κόσμῳ δὲ φερόμενα, ἐν γῇ δὲ τῆς ἀδικίας

[1, 8, 57]   ἀπὸ παντὸς εἰς ἅπαν κακὸν φερομένην, εὐκίνητον μὲν εἰς ἐπιθυμίας, εὐερέθιστον

[1, 8, 57]   ἐν τάξει ἰόντος καὶ κόσμῳ φερομένου καὶ μήτε ἀδικίας ἐκεῖ οὔσης

[1, 8, 57]   τε νομίζειν καὶ ἀγαθὰ ἃ φεύγει τε καὶ διώκει. Ἀλλὰ τί

[1, 8, 57]   ψυχῆς πρὸς τὴν αὐτῆς ἐνέργειαν φεύγει τε οὐσίαν ἀεὶ ῥέοντα, δεύτερον

[1, 8, 57]   ὁ τόπος. Ἀλλὰ τὸ ἐντεῦθεν φεύγειν δεῖ οὐκέτι περὶ τῶν ἐπὶ

[1, 8, 57]   φρονήσεως, ὡς εἶναι τὸ λεγόμενον φεύγειν κακίαν δεῖν, ὥστε τὰ κακὰ

[1, 8, 57]   Ἀλλὰ τίς ἡ κακή; Οἷόν φησι· δουλωσάμενοι μὲν ᾧ πέφυκε κακία

[1, 8, 57]   ἀνθρώπους ἃ λέγει, ὁ δέ φησι μὴ δύνασθαι τοῦτο γενέσθαι· τὰ

[1, 8, 57]   οὖν ἐκφεύξεται; Οὐ τῷ τόπῳ, φησίν, ἀλλ´ ἀρετὴν κτησάμενος καὶ τοῦ

[1, 8, 57]   δέ τις τὴν ὕλην μή φησιν εἶναι, δεικτέον αὐτῷ ἐκ τῶν

[1, 8, 57]   ἐπὶ γῆς λέγεται. Φυγὴ γάρ, φησιν, οὐ τὸ ἐκ γῆς ἀπελθεῖν,

[1, 8, 57]   αὑτῶν ὑπῆρχεν, ἀλλὰ λόγοι ἔνυλοι φθαρέντες ἐν ὕλῃ καὶ τῆς φύσεως

[1, 8, 57]   κυρία τοῦ εἰς αὐτὴν ἐμφαντασθέντος φθείρει αὐτὸ καὶ διόλλυσι τὴν αὐτῆς

[1, 8, 57]   οὐκ ἀληθινὸν ἐστέρηταί τε ζωῆς φθείρει τε ἄλληλα φορά τε παρ´

[1, 8, 57]   πνευμάτων ὑπό τε εἱλήσεων τὴν φθοράν ἄξιον ἂν εἴη ζητεῖν, τίς

[1, 8, 57]   τινός, ἀλλὰ ἀλλοτρίου παρουσία, ὥσπερ φλέγματος ἢ χολῆς ἐν σώματι. Τοῦ

[1, 8, 57]   αὖ λῦπαι, οὐ θυμοί, οὐ φόβοι· καὶ γὰρ φόβοι τῷ συνθέτῳ,

[1, 8, 57]   θυμοί, οὐ φόβοι· καὶ γὰρ φόβοι τῷ συνθέτῳ, μὴ λυθῇ, καὶ

[1, 8, 57]   τε ζωῆς φθείρει τε ἄλληλα φορά τε παρ´ αὐτῶν ἄτακτος ἐμπόδιά

[1, 8, 57]   μὲν γὰρ νῷ αὐτῷ καὶ φρονήσει· αὑτὴν γὰρ γνωρίζει· κακίαν δὲ

[1, 8, 57]   δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι μετὰ φρονήσεως, ὡς εἶναι τὸ λεγόμενον φεύγειν

[1, 8, 57]   ἡ δὲ νόησις καὶ ἡ φρόνησις ἀγαθοῦ ἐστι καὶ κακοῦ, καὶ

[1, 8, 57]   περὶ τῶν ἐπὶ γῆς λέγεται. Φυγὴ γάρ, φησιν, οὐ τὸ ἐκ

[1, 8, 57]   τὸ δυνάμενον κρατεῖν, εἰ μὴ φύγοι. Καὶ σφοδρότεραι δὲ αἱ ἐπιθυμίαι

[1, 8, 57]   ὅσα ἔνεστιν ἐν τῇ θείᾳ φύσει, ἀπειρία καὶ ἀμετρία καὶ τὰ

[1, 8, 57]   πλείστην ἀπόστασιν ἔχοντα ἐν τῇ φύσει αὐτῶν ἐναντία· ἐπείπερ ἡ ἐναντίωσις

[1, 8, 57]   καὶ πάντα τὰ ἐν τῇ φύσει ἑκατέρᾳ ἐναντία· ὥστε καὶ τὰ

[1, 8, 57]   μὴ οὐσία, τῇ δὲ ἀγαθοῦ φύσει ἥτις ἐστὶ κακοῦ φύσις καὶ

[1, 8, 57]   τὰ ἀσθενέστατα τῶν τέχνῃ ἢ φύσει πεποιημένων, ἃ ῥᾳδίαν ἔχει ὑπό

[1, 8, 57]   δὲ κακὰ ἐκ τῆς ἀρχαίας φύσεως, τὴν ὕλην λέγων τὴν ὑποκειμένην

[1, 8, 57]   φθαρέντες ἐν ὕλῃ καὶ τῆς φύσεως τῆς ἐκείνης ἀναπλησθέντες· οὐδὲ γὰρ

[1, 8, 57]   τίνι ἂν μὴ ἐφαψαμένῃ τῆς φύσεως τῆς χείρονος; Ἐπεὶ οὐδ´ ἐπιθυμίαι

[1, 8, 57]   εἶναι, πῶς ἐπ´ ἐκείνην τὴν φύσιν ἀνάξει, οἷον νόσον, πενίαν; Ἢ

[1, 8, 57]   καὶ διόλλυσι τὴν αὐτῆς παραθεῖσα φύσιν ἐναντίαν οὖσαν, οὐ τῷ θερμῷ

[1, 8, 57]   κακὸν διὰ δύναμιν ἀγαθοῦ καὶ φύσιν· ἐπείπερ ἐφάνη ἐξ ἀνάγκης, περιληφθὲν

[1, 8, 57]   οὐ μὴν οὕτως, ὡς μηδεμίαν φύσιν ἔχειν. Εἰ δὴ ἔχει τινὰ

[1, 8, 57]   διὰ τὴν ὕλην ᾗ συνεζεύγμεθα φύσιν ἔχουσαν χρησμοσύνην εἶναι. Εἰ δὴ

[1, 8, 57]   ἃ τὴν τοῦ κακοῦ ἐχαρακτήριζε φύσιν, καὶ εἴ τι μετ´ ἐκεῖνο

[1, 8, 57]   εἶναι, περιπολεῖν δὲ τὴν θνητὴν φύσιν καὶ τόνδε τὸν τόπον ἀεί.

[1, 8, 57]   αὐτό. Τοῦ οὖν ποιοῦ τοῦ φύσιν συμβεβηκότος ἔχοντος οὐ τυχοῦσα ἄποιος

[1, 8, 57]   ἔχειν. Εἰ δὴ ἔχει τινὰ φύσιν, ταύτην τὴν φύσιν τί κωλύει

[1, 8, 57]   καὶ τέλεον εἶναι ὡς πρὸς φύσιν τὴν αὑτοῦ. Ἀλλ´ ὅταν παντελῶς

[1, 8, 57]   οὐκέτι κακίαν ἔχει, ἀλλ´ ἑτέραν φύσιν τὴν χείρω ἠλλάξατο· ἔτι γὰρ

[1, 8, 57]   ἔχει τινὰ φύσιν, ταύτην τὴν φύσιν τί κωλύει κακὴν εἶναι, οὐχ

[1, 8, 57]   τοῖς οὖσιν ὁμολογηθείη. Κακοῦ δὲ φύσιν τίνι ποτὲ δυνάμει τῶν ἐν

[1, 8, 57]   {εἰ θεῷτο} Ἀλλὰ πῶς θνητὴν φύσιν; Τὸ μὲν γὰρ τόνδε τὸν

[1, 8, 57]   ἀλλὰ μὴ ἐναντία τῷ εἴδει φύσις. ~Ἀλλ´ ἡ ἐναντία τῷ εἴδει

[1, 8, 57]   δὴ ἡ τοῦδε τοῦ κόσμου φύσις ἔκ τε νοῦ καὶ ἀνάγκης,

[1, 8, 57]   ἄλλα, ὅσα ἔχει ἡ κακὴ φύσις, ἐναντία· ὥστε καὶ τὸ ὅλον

[1, 8, 57]   λεγέσθω, τίς ἡ τοῦ ἀγαθοῦ φύσις, καθ´ ὅσον τοῖς παροῦσι λόγοις

[1, 8, 57]   καθ´ αὑτὸ κακόν. ~Σωμάτων δὲ φύσις, καθόσον μετέχει ὕλης, κακὸν ἂν

[1, 8, 57]   ἀγαθοῦ φύσει ἥτις ἐστὶ κακοῦ φύσις καὶ ἀρχή· ἀρχαὶ γὰρ ἄμφω,

[1, 8, 57]   Τοῦτο γάρ ἐστιν ἡ θνητὴ φύσις καὶ ὅδε ὁ τόπος. Ἀλλὰ

[1, 8, 57]   ὁρᾶν, ἧς ἀρχὴ ἡ ὕλης φύσις οὕτως οὖσα κακὴ ὡς καὶ

[1, 8, 57]   τὸ κακὸν καὶ ἡ κακοῦ φύσις πρότερον ὑποθεῖντο. Οὕτω γὰρ καὶ

[1, 8, 57]   ἡ ἐναντία τῷ εἴδει παντὶ φύσις στέρησις· στέρησις δὲ ἀεὶ ἐν

[1, 8, 57]   ἔστω τὸ σκότος καὶ ἡ φύσις τοῦ κακοῦ οὐκέτι ἐν τῇ

[1, 8, 57]   ἐλθών, μὴ ἐπαγόμενος τὸ ἑαυτοῦ φῶς ἔπαθε τοὐναντίον ἤ ἐστιν, ἵν´

[1, 8, 57]   δὲ ἔλλαμψιν καὶ τὸ ἐκεῖθεν φῶς ἐσκότωσε τῇ μίξει καὶ ἀσθενὲς

[1, 8, 57]   μὴ ἴδῃ τὸ καταλιπεῖν τὸ φῶς, ἵνα ἴδῃ τὸ σκότος, μεθ´

[1, 8, 57]   εἴσω αὑτοῦ τὸ αὑτοῦ καταλιπὼν φῶς καὶ οἷον ἔξω αὑτοῦ προελθὼν

[1, 8, 57]   αὐτοῦ. Ὥσπερ ὄμμα ἀποστῆσαν αὑτὸ φωτός, ἵνα ἴδῃ τὸ σκότος καὶ

Ennéade, livre, chap.
[1, 8, 57]	τὸ κακὸν πῶς ἄν τις	φαντάζοιτο	ἐν ἀπουσίᾳ παντὸς ἀγαθοῦ ἰνδαλλόμενον;
[1, 8, 57]	τὸ τῆς ὕλης αἶσχος, αἰσχρὸν	φανταζόμεθα	τῇ τοῦ εἴδους ἐλλείψει. Ὃ
[1, 8, 57]	ἵνα μὴ ἐνοχλῇ, ἴασιν προνοουμένου.	Φαντασία	δὲ πληγὴ ἀλόγου ἔξωθεν· δέχεται
[1, 8, 57]	εἰς συγκαταθέσεις, καὶ ταῖς ἀμυδραῖς	φαντασίαις	εἴκουσαν ῥᾳδίως, οἷα τὰ ἀσθενέστατα
[1, 8, 57]	μήτε ἀδικοῦντα ἄλληλα, κόσμῳ δὲ	φερόμενα,	ἐν γῇ δὲ τῆς ἀδικίας
[1, 8, 57]	ἀπὸ παντὸς εἰς ἅπαν κακὸν	φερομένην,	εὐκίνητον μὲν εἰς ἐπιθυμίας, εὐερέθιστον
[1, 8, 57]	ἐν τάξει ἰόντος καὶ κόσμῳ	φερομένου	καὶ μήτε ἀδικίας ἐκεῖ οὔσης
[1, 8, 57]	τε νομίζειν καὶ ἀγαθὰ ἃ	φεύγει	τε καὶ διώκει. Ἀλλὰ τί
[1, 8, 57]	ψυχῆς πρὸς τὴν αὐτῆς ἐνέργειαν	φεύγει	τε οὐσίαν ἀεὶ ῥέοντα, δεύτερον
[1, 8, 57]	ὁ τόπος. Ἀλλὰ τὸ ἐντεῦθεν	φεύγειν	δεῖ οὐκέτι περὶ τῶν ἐπὶ
[1, 8, 57]	φρονήσεως, ὡς εἶναι τὸ λεγόμενον	φεύγειν	κακίαν δεῖν, ὥστε τὰ κακὰ
[1, 8, 57]	Ἀλλὰ τίς ἡ κακή; Οἷόν	φησι·	δουλωσάμενοι μὲν ᾧ πέφυκε κακία
[1, 8, 57]	ἀνθρώπους ἃ λέγει, ὁ δέ	φησι	μὴ δύνασθαι τοῦτο γενέσθαι· τὰ
[1, 8, 57]	οὖν ἐκφεύξεται; Οὐ τῷ τόπῳ,	φησίν,	ἀλλ´ ἀρετὴν κτησάμενος καὶ τοῦ
[1, 8, 57]	δέ τις τὴν ὕλην μή	φησιν	εἶναι, δεικτέον αὐτῷ ἐκ τῶν
[1, 8, 57]	ἐπὶ γῆς λέγεται. Φυγὴ γάρ,	φησιν,	οὐ τὸ ἐκ γῆς ἀπελθεῖν,
[1, 8, 57]	αὑτῶν ὑπῆρχεν, ἀλλὰ λόγοι ἔνυλοι	φθαρέντες	ἐν ὕλῃ καὶ τῆς φύσεως
[1, 8, 57]	κυρία τοῦ εἰς αὐτὴν ἐμφαντασθέντος	φθείρει	αὐτὸ καὶ διόλλυσι τὴν αὐτῆς
[1, 8, 57]	οὐκ ἀληθινὸν ἐστέρηταί τε ζωῆς	φθείρει	τε ἄλληλα φορά τε παρ´
[1, 8, 57]	πνευμάτων ὑπό τε εἱλήσεων τὴν	φθοράν	ἄξιον ἂν εἴη ζητεῖν, τίς
[1, 8, 57]	τινός, ἀλλὰ ἀλλοτρίου παρουσία, ὥσπερ	φλέγματος	ἢ χολῆς ἐν σώματι. Τοῦ
[1, 8, 57]	αὖ λῦπαι, οὐ θυμοί, οὐ	φόβοι·	καὶ γὰρ φόβοι τῷ συνθέτῳ,
[1, 8, 57]	θυμοί, οὐ φόβοι· καὶ γὰρ	φόβοι	τῷ συνθέτῳ, μὴ λυθῇ, καὶ
[1, 8, 57]	τε ζωῆς φθείρει τε ἄλληλα	φορά	τε παρ´ αὐτῶν ἄτακτος ἐμπόδιά
[1, 8, 57]	μὲν γὰρ νῷ αὐτῷ καὶ	φρονήσει·	αὑτὴν γὰρ γνωρίζει· κακίαν δὲ
[1, 8, 57]	δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι μετὰ	φρονήσεως,	ὡς εἶναι τὸ λεγόμενον φεύγειν
[1, 8, 57]	ἡ δὲ νόησις καὶ ἡ	φρόνησις	ἀγαθοῦ ἐστι καὶ κακοῦ, καὶ
[1, 8, 57]	περὶ τῶν ἐπὶ γῆς λέγεται.	Φυγὴ	γάρ, φησιν, οὐ τὸ ἐκ
[1, 8, 57]	τὸ δυνάμενον κρατεῖν, εἰ μὴ	φύγοι.	Καὶ σφοδρότεραι δὲ αἱ ἐπιθυμίαι
[1, 8, 57]	ὅσα ἔνεστιν ἐν τῇ θείᾳ	φύσει,	ἀπειρία καὶ ἀμετρία καὶ τὰ
[1, 8, 57]	πλείστην ἀπόστασιν ἔχοντα ἐν τῇ	φύσει	αὐτῶν ἐναντία· ἐπείπερ ἡ ἐναντίωσις
[1, 8, 57]	καὶ πάντα τὰ ἐν τῇ	φύσει	ἑκατέρᾳ ἐναντία· ὥστε καὶ τὰ
[1, 8, 57]	μὴ οὐσία, τῇ δὲ ἀγαθοῦ	φύσει	ἥτις ἐστὶ κακοῦ φύσις καὶ
[1, 8, 57]	τὰ ἀσθενέστατα τῶν τέχνῃ ἢ	φύσει	πεποιημένων, ἃ ῥᾳδίαν ἔχει ὑπό
[1, 8, 57]	δὲ κακὰ ἐκ τῆς ἀρχαίας	φύσεως,	τὴν ὕλην λέγων τὴν ὑποκειμένην
[1, 8, 57]	φθαρέντες ἐν ὕλῃ καὶ τῆς	φύσεως	τῆς ἐκείνης ἀναπλησθέντες· οὐδὲ γὰρ
[1, 8, 57]	τίνι ἂν μὴ ἐφαψαμένῃ τῆς	φύσεως	τῆς χείρονος; Ἐπεὶ οὐδ´ ἐπιθυμίαι
[1, 8, 57]	εἶναι, πῶς ἐπ´ ἐκείνην τὴν	φύσιν	ἀνάξει, οἷον νόσον, πενίαν; Ἢ
[1, 8, 57]	καὶ διόλλυσι τὴν αὐτῆς παραθεῖσα	φύσιν	ἐναντίαν οὖσαν, οὐ τῷ θερμῷ
[1, 8, 57]	κακὸν διὰ δύναμιν ἀγαθοῦ καὶ	φύσιν·	ἐπείπερ ἐφάνη ἐξ ἀνάγκης, περιληφθὲν
[1, 8, 57]	οὐ μὴν οὕτως, ὡς μηδεμίαν	φύσιν	ἔχειν. Εἰ δὴ ἔχει τινὰ
[1, 8, 57]	διὰ τὴν ὕλην ᾗ συνεζεύγμεθα	φύσιν	ἔχουσαν χρησμοσύνην εἶναι. Εἰ δὴ
[1, 8, 57]	ἃ τὴν τοῦ κακοῦ ἐχαρακτήριζε	φύσιν,	καὶ εἴ τι μετ´ ἐκεῖνο
[1, 8, 57]	εἶναι, περιπολεῖν δὲ τὴν θνητὴν	φύσιν	καὶ τόνδε τὸν τόπον ἀεί.
[1, 8, 57]	αὐτό. Τοῦ οὖν ποιοῦ τοῦ	φύσιν	συμβεβηκότος ἔχοντος οὐ τυχοῦσα ἄποιος
[1, 8, 57]	ἔχειν. Εἰ δὴ ἔχει τινὰ	φύσιν,	ταύτην τὴν φύσιν τί κωλύει
[1, 8, 57]	καὶ τέλεον εἶναι ὡς πρὸς	φύσιν	τὴν αὑτοῦ. Ἀλλ´ ὅταν παντελῶς
[1, 8, 57]	οὐκέτι κακίαν ἔχει, ἀλλ´ ἑτέραν	φύσιν	τὴν χείρω ἠλλάξατο· ἔτι γὰρ
[1, 8, 57]	ἔχει τινὰ φύσιν, ταύτην τὴν	φύσιν	τί κωλύει κακὴν εἶναι, οὐχ
[1, 8, 57]	τοῖς οὖσιν ὁμολογηθείη. Κακοῦ δὲ	φύσιν	τίνι ποτὲ δυνάμει τῶν ἐν
[1, 8, 57]	{εἰ θεῷτο} Ἀλλὰ πῶς θνητὴν	φύσιν;	Τὸ μὲν γὰρ τόνδε τὸν
[1, 8, 57]	ἀλλὰ μὴ ἐναντία τῷ εἴδει	φύσις.	~Ἀλλ´ ἡ ἐναντία τῷ εἴδει
[1, 8, 57]	δὴ ἡ τοῦδε τοῦ κόσμου	φύσις	ἔκ τε νοῦ καὶ ἀνάγκης,
[1, 8, 57]	ἄλλα, ὅσα ἔχει ἡ κακὴ	φύσις,	ἐναντία· ὥστε καὶ τὸ ὅλον
[1, 8, 57]	λεγέσθω, τίς ἡ τοῦ ἀγαθοῦ	φύσις,	καθ´ ὅσον τοῖς παροῦσι λόγοις
[1, 8, 57]	καθ´ αὑτὸ κακόν. ~Σωμάτων δὲ	φύσις,	καθόσον μετέχει ὕλης, κακὸν ἂν
[1, 8, 57]	ἀγαθοῦ φύσει ἥτις ἐστὶ κακοῦ	φύσις	καὶ ἀρχή· ἀρχαὶ γὰρ ἄμφω,
[1, 8, 57]	Τοῦτο γάρ ἐστιν ἡ θνητὴ	φύσις	καὶ ὅδε ὁ τόπος. Ἀλλὰ
[1, 8, 57]	ὁρᾶν, ἧς ἀρχὴ ἡ ὕλης	φύσις	οὕτως οὖσα κακὴ ὡς καὶ
[1, 8, 57]	τὸ κακὸν καὶ ἡ κακοῦ	φύσις	πρότερον ὑποθεῖντο. Οὕτω γὰρ καὶ
[1, 8, 57]	ἡ ἐναντία τῷ εἴδει παντὶ	φύσις	στέρησις· στέρησις δὲ ἀεὶ ἐν
[1, 8, 57]	ἔστω τὸ σκότος καὶ ἡ	φύσις	τοῦ κακοῦ οὐκέτι ἐν τῇ
[1, 8, 57]	ἐλθών, μὴ ἐπαγόμενος τὸ ἑαυτοῦ	φῶς	ἔπαθε τοὐναντίον ἤ ἐστιν, ἵν´
[1, 8, 57]	δὲ ἔλλαμψιν καὶ τὸ ἐκεῖθεν	φῶς	ἐσκότωσε τῇ μίξει καὶ ἀσθενὲς
[1, 8, 57]	μὴ ἴδῃ τὸ καταλιπεῖν τὸ	φῶς,	ἵνα ἴδῃ τὸ σκότος, μεθ´
[1, 8, 57]	εἴσω αὑτοῦ τὸ αὑτοῦ καταλιπὼν	φῶς	καὶ οἷον ἔξω αὑτοῦ προελθὼν
[1, 8, 57]	αὐτοῦ. Ὥσπερ ὄμμα ἀποστῆσαν αὑτὸ	φωτός,	ἵνα ἴδῃ τὸ σκότος καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/10/2007