Chapitre
[13]	φωνῆς ἐπιμαρτυρῶμεν, ὄμματος πραότητα καὶ	γαλήνην	προσώπου καὶ διάθεσιν εὐμενῆ καὶ
[18]	θελγόμενος, οἷον ἔρευθος ἕλκει καὶ	γάνωμα	τὴν δόξαν ἀπὸ τῶν λόγων,
[1]	ἐστι μόνους ἐλευθέρους νομίζειν. μόνοι	γὰρ	ἃ δεῖ βούλεσθαι μαθόντες, ὡς
[3]	ὑπαὶ νεφέεσσι κεδάσθη. τὰ μὲν	γὰρ	ἀγγεῖα πρὸς τὴν ὑποδοχὴν τῶν
[17]	φύσεων ταὐτὸν ἁμαρτάνοντες. οἱ μὲν	γὰρ	αἰσχύνῃ τινὶ καὶ φειδοῖ τοῦ
[13]	ὑπερβολὴν ἐλευθέριον εἶναι. βαρὺς μὲν	γὰρ	ἀκροατὴς καὶ φορτικὸς ὁ πρὸς
[13]	καὶ φιλάνθρωπον οὐκ ἀπόλλυσι. τοῖς	γὰρ	ἀληθινῶς καὶ βεβαίως ἀγαθοῖς τιμή
[15]	καὶ προσωρχοῦ τοῖς λόγοις. ὅρα	γὰρ	ἀληθῶς οἷόν ἐστι φιλοσόφου λέγοντος
[5]	ὑπάρχοντα, φθονερός ἐστι μόνον· ἄχθεται	γὰρ	ἄλλων εὐτυχούντων· ὁ δὲ λόγῳ
[16]	παρούσης ἀδημονίας καὶ ταραχῆς. καὶ	γὰρ	ἂν ἀδίκως ἡ ἐπιτίμησις γίγνεσθαι
[15]	ἀνόητος εἶναι καὶ ἀνάγωγος· οὐ	γὰρ	ἂν ἐμοῦ διδάσκοντος ἢ νουθετοῦντος
[6]	τὸν Λυσίου λόγον. τὸ μὲν	γὰρ	ἀντειπεῖν οὐ χαλεπὸν ἀλλὰ καὶ
[16]	ἀνδρείας τὴν ἀναισχυντίαν. σκῶμμα μὲν	γὰρ	ἀνύβριστον ἐν παιδιᾷ τινι μετ´
[12]	σοφιστὰς εἰκότως τοῦτο πεπονθότες (ἀναστάντες	γὰρ	ἀπὸ τοῦ θρόνου καὶ ἀποθέμενοι
[8]	ἐλαφροτέρα γέγονε καὶ ἡδίων. οὔτε	γὰρ	βαλανείου, φησὶν ὁ Ἀρίστων, οὔτε
[6]	διαμαρτάνοντες ὠφελοῦσιν οἱ λέγοντες· καὶ	γὰρ	διανοήματος εὐτέλεια καὶ ῥήματος κενότης
[18]	ἀηδεῖς καὶ κοπώδεις ὄντες· οὐ	γὰρ	ἐθέλουσι γενόμενοι καθ´ αὑτοὺς πράγματα
[9]	καὶ ἀμβλύτητος γέμουσαν ἐκκαθήρῃ. καὶ	γὰρ	εἰ τοῖς λέγουσι προσήκει μὴ
[10]	ἀκροάσθω σιωπῇ τοῦ λέγοντος (οἱ	γὰρ	εἰς ἄλλας ὑποθέσεις ἐξάγοντες καὶ
[13]	μεταδίδωσιν αὑτοῦ δοκῶν ἀφαιρεῖσθαι. πολλοὶ	γάρ	εἰσιν οἱ κακῶς καὶ παρὰ
[8]	καὶ τὸ καλὸν ἐνθουσιασμός. οὐ	γὰρ	ἐκ κουρείου μὲν ἀναστάντα δεῖ
[13]	Πυθαγόρου φωνὴν ὑπολαμβάνοντες. ἐκεῖνος μὲν	γὰρ	ἐκ φιλοσοφίας ἔφησεν αὑτῷ περιγεγονέναι
[18]	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις. ἀντιλαμβανόμενοι	γὰρ	ἑκάστοτε κεναῖς καὶ περιτταῖς ἐρωτήσεσι
[10]	ἔμπυον καὶ φθισιῶντα ῥηθέν. ἐπεὶ	γὰρ	ἐλάλησεν αὐτῷ φαρμάκιον αἰτῶν πρὸς
[13]	φύονται μαλακῶν ἄνθεα λευκοΐων. ὅπου	γὰρ	ἐμέτου τινὲς ἐγκώμια καὶ πυρετοῦ
[6]	που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; ὡς	γὰρ	ἐν τοῖς ὄμμασι τῶν πλησίον
[13]	τοῦ φιλοφρονεῖσθαι τοὺς λέγοντας. ἐνίοις	γὰρ	ἐξαρκεῖ, κἂν μὴ διὰ φωνῆς
[15]	ἐπαίνων ὡς ἔτυχε χρῆσθαι. καὶ	γὰρ	Ἐπίκουρος ἐπὶ τοῖς τῶν φίλων
[8]	ἀλλὰ τὰς μελίττας. αἱ μὲν	γὰρ	ἐπιοῦσαι τὰ ἀνθηρὰ καὶ εὐώδη
[14]	πολὺ δὲ μᾶλλον ἀκροατοῦ. κοινωνὸς	γάρ	ἐστι τοῦ λόγου καὶ συνεργὸς
[6]	τι τοιοῦτο λανθάνομεν ἁμαρτάνοντες. ῥᾷστον	γάρ	ἐστι τῶν ὄντων τὸ μέμψασθαι
[13]	ὑποκοριζόμενος ἀσπάζεται καὶ ἀγαπᾷ· δεινὸς	γάρ	ἐστιν ὁ ἔρως ὥσπερ κιττὸς
[16]	ἀναλγήτως οὔτ´ ἀνάνδρως ἀκουστέον. οἱ	γὰρ	εὐκόλως καὶ ὀλιγώρως τὸ κακῶς
[2]	ψυχῆς ἀναδιδούς, δῆλόν ἐστι. τὰς	γὰρ	ἐφ´ ἡδονὴν ὁρμὰς καὶ πρὸς
[7]	πληροῦσιν ἀκροάσεις τοῖς λέγουσι· θαυμάζονται	γὰρ	ἐφ´ ὅσον τέρπουσιν, εἶθ´ ἅμα
[7]	ὡς ἀποδεδωκὼς τὴν χάριν· ὅσον	γάρ,	ἔφη, χρόνον εὔφραινες ᾄδων, τοσοῦτον
[13]	τῶν τριῶν ἓν φερόμενος· εἴρων	γὰρ	ἢ κόλαξ ἢ περὶ λόγους
[10]	οὐκ ἄορας οὐδὲ λέβητας· μεγαλοψυχίας	γὰρ	ἡγοῦνται σημεῖον, ὡς τὸ διδόναι
[13]	καὶ ἄλυπον ἐμπαρασχεῖν. Ἐκεῖνα μὲν	γὰρ	ἤδη καὶ πρὸς τοὺς ὅλως
[1]	ἀνδρεῖον ἀνειληφὼς ἱμάτιον. ἀναρχία μὲν	γάρ,	ἣν ἔνιοι τῶν νέων ἐλευθερίαν
[12]	καὶ πολλάκις αὐτὸν προβάλλειν· ἔστι	γὰρ	καὶ τοῦτο τρόπον τινὰ παρεπιδεικνυμένου.
[2]	μᾶλλον ἢ παθητικωτέρα. τῇ μὲν	γὰρ	κακίᾳ πολλὰ χωρία καὶ μέρη
[7]	δὲ καὶ μείζονος· οἱ μὲν	γὰρ	καταφρονητικοὶ καὶ θρασεῖς ἧττον ὠφελοῦνται
[7]	πρὸς τὸ δηλούμενον. ὁ μὲν	γὰρ	Μελάνθιος, ὡς ἔοικε, περὶ τῆς
[16]	φιλοσοφίας, ὠφεληθεὶς δὲ μηδέν. οὐ	γὰρ	μόνον, ὡς Εὐριπίδης φησί, τὸ
[18]	δὲ καὶ βεβαίως τηροῦντες. οὐ	γὰρ	μόνον, ὥς φησι Φωκυλίδης, πόλλ´
[6]	ὅθεν ἡ παρατροπὴ γέγονεν. ὡς	γὰρ	ὁ Ξενοφῶν φησι τοὺς οἰκονομικοὺς
[13]	λεγόντων ἕκαστον ἐπαινῶν φανεῖται. καὶ	γὰρ	ὁ Πλάτων τὸν Λυσίου λόγον
[11]	ἕλκοντα καὶ ψευδομένων λύσεις. ὡς	γὰρ	ὁ τῇ κλειδὶ τὰ ξύλα
[10]	ἀεὶ προβάλλοντα φαίνεσθαι. ὁ μὲν	γὰρ	Ὀδυσσεὺς καταγελᾶται παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν
[13]	κεχαρισμένον καὶ προσφιλὲς ἀπαιτοῦντος. οὐδὲ	γὰρ	οἷόν τε παντελῶς οὕτως ἐκβόλιμον
[2]	παθητικωτάτην εἶναί φησι πασῶν. οὔτε	γὰρ	ὁρατὸν οὐδὲν οὔτε γευστὸν οὔθ´
[17]	ἡδὺ ποιοῦσαν ἀναμένειν συνήθειαν. ἥξει	γὰρ	οὐ διὰ μακροῦ πολὺ φῶς
[12]	ἢ νόσημα παρηγορίας. τάχα μὲν	γὰρ	οὐδ´ ἀμαθίην κρύπτειν ἄμεινον, ὥς
[7]	αὐτοὺς ἐφ´ ἑαυτῶν ἐξετάζειν. ὡς	γὰρ	πολέμου, καὶ ἀκροάσεως πολλὰ τὰ
[7]	πολλὰ τὰ κενά ἐστι. καὶ	γὰρ	πολιὰ τοῦ λέγοντος καὶ πλάσμα
[9]	καθήμενος ἄπρακτος καὶ ἀκίνητος. ταῦτα	γὰρ	τὰ νοσήματα πολλὴν μὲν ἐρημίαν
[5]	τῶν ἰδίων ἀγαθῶν ἀνιᾶται. ὡς	γὰρ	τὸ φῶς τῶν βλεπόντων, καὶ
[3]	πολλὰ δὲ λέγειν διδασκομένους. καὶ	γὰρ	τὸν Ἐπαμεινώνδαν ὁ Σπίνθαρος ἐπαινῶν
[10]	περὶ τῶν προβλημάτων παράγγελμα. δεῖ	γὰρ	τὸν ἐπὶ δεῖπνον ἥκοντα τοῖς
[7]	κατασκευῆς ἐπιφέρηται τοῖς πράγμασιν. ὡς	γὰρ	τῶν ὑπ´ αὐλοῖς ᾀδόντων αἱ
[13]	τὸ σεμνὸν ὑπεροψίᾳ διώκοντες. ὁ	γὰρ	φιλόσοφος λόγος τὸ μὲν ἐξ
[18]	λαβόντας ἐκτρέφειν καὶ αὔξειν. οὐ	γὰρ	ὡς ἀγγεῖον ὁ νοῦς ἀποπληρώσεως
[7]	τὸ ὑπὸ Διονυσίου ῥηθέν. ἐκεῖνος	γάρ,	ὡς ἔοικεν, εὐδοκιμοῦντι κιθαρῳδῷ παρὰ
[12]	δυσχεραίνουσι καὶ περίεργον νομίζουσιν. ἐπιεικῶς	γάρ,	ὥσπερ τῶν τραγῳδῶν ἐν τοῖς
[6]	καὶ μιμητέον γε ταῦτα θαυμάζοντάς	γε	δὴ καὶ ζηλοῦντας· τοῖς δ´
[13]	ὁ δ´ ἐνδεὴς χαρίτων· ἕκαστός	γε	μὴν ἐπαινεῖται κατὰ τὸ ἴδιον
[7]	δήπου καὶ ἡμερωτέρας φύσεως, δεῖταί	γε	μὴν οὐδ´ αὐτὸ μικρᾶς εὐλαβείας,
[16]	ἔπαινός ἐστι. ~Καὶ μὴν τῶν	γε	νουθεσιῶν καὶ τῶν ἐπιπλήξεων οὔτ´
[13]	καὶ ἀσχολιῶν· ὡς ἐν ἔργῳ	γε	παντὶ τὸ μὲν καλὸν ἐκ
[2]	τῶν ὤτων ὠφελοῦντας. ἐπεὶ ὅτι	γε	πάσης ἀκροάσεως ἀπειργόμενος ὁ νέος
[17]	δυσκατανόητον· οὐ μὴν ἀλλὰ τῇ	γε	πλείστῃ περιπίπτουσιν ἀσαφείᾳ καὶ ἀγνοίᾳ
[9]	τούτου φροντιστέον τῷ νέῳ, τό	γε	πρῶτον. ὕστερον δέ που, καθάπερ
[6]	καὶ μαθήσει κατορθοῦνται, καὶ μιμητέον	γε	ταῦτα θαυμάζοντάς γε δὴ καὶ
[6]	Ὄλυνθον κατέσκαψεν ἀλλ´ οὐκ ἀναστῆσαί	γε	τοιαύτην" ἔφη πόλιν ἐκεῖνος ἂν
[9]	σχολῆς ἀπιέναι φιλοσόφου μινυρίζοντα καὶ	γεγανωμένον,	οὐδὲ ζητεῖν μυρίζεσθαι δεόμενον ἐμβροχῆς
[3]	πομπὴν ἢ ὄνειρον ἢ λοιδορίαν	γεγενημένην	αὐτῷ πρὸς ἄλλον, ἀκροῶνται σιωπῇ
[8]	ὀχληρῶν ἀποτεθειμένη καὶ περιττῶν ἐλαφροτέρα	γέγονε	καὶ ἡδίων. οὔτε γὰρ βαλανείου,
[8]	ἀναλογιζόμενον εἴ τι τῶν παθῶν	γέγονε	μαλακώτερον, εἴ τι τῶν ἀνιαρῶν
[6]	αἰτιῶν καὶ ὅθεν ἡ παρατροπὴ	γέγονεν.	ὡς γὰρ ὁ Ξενοφῶν φησι
[13]	πολυπτόητον αὐτῷ περὶ τοὺς ἐπαίνους	γεγονέναι	τὴν ἀκρόασιν ἀπέρχεται τῶν τριῶν
[18]	ὥσπερ οὖν εἴ τις ἐκ	γειτόνων	πυρὸς δεόμενος, εἶτα πολὺ καὶ
[16]	ὑπὸ τῶν φιλοσόφων φέροντες, ὥστε	γελᾶν	ἐλεγχόμενοι καὶ τοὺς ἐλέγχοντας ἐπαινεῖν,
[18]	διζήμενον ἔμμεναι ἐσθλόν, ἀλλὰ καὶ	γελασθῆναι	δεῖ πολλὰ καὶ ἀδοξῆσαι, καὶ
[18]	ὑπομένωμεν τοὺς τῶν εὐφυῶν δοκούντων	γέλωτας,	ὥσπερ ὁ Κλεάνθης καὶ ὁ
[4]	βουλομένους χρήσιμον· εἰ δὲ μή,	γέμοντες	ὄγκου καὶ φυσήματος οὐ προσδέχονται.
[9]	διάνοιαν ἀχλύος πολλῆς καὶ ἀμβλύτητος	γέμουσαν	ἐκκαθήρῃ. καὶ γὰρ εἰ τοῖς
[13]	ἀτόπως εὐθὺς ἑτοίμην ἔχει τὴν	γένεσιν,	ὥσπερ ἐπ´ αὐτῆς τῆς ἀκροάσεως
[3]	ἵν´ ἔγχυσις ἀληθῶς, μὴ ἔκχυσις	γένηται,	αὑτοὺς δὲ τῷ λέγοντι παρέχειν
[16]	ἐλέγχοις οὐδὲ τὰς ἐπανορθώσεις δεχόμενοι	γεννικῶς,	ἀλλ´ ἐπὶ τὰς προσηνεῖς καὶ
[5]	φιλοδοξίας ἀκαίρου καὶ φιλοτιμίας ἀδίκου	γεννώμενος	οὐδὲ προσέχειν ἐᾷ τοῖς λεγομένοις
[1]	~ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΚΟΥΕΙΝ. ~Τὴν	γενομένην	μοι σχολὴν περὶ τοῦ ἀκούειν,
[6]	καὶ τὸ τῆς παραβολῆς, ὅταν	γενόμενοι	καθ´ αὑτοὺς ἀπὸ τῆς ἀκροάσεως
[18]	κοπώδεις ὄντες· οὐ γὰρ ἐθέλουσι	γενόμενοι	καθ´ αὑτοὺς πράγματα ἔχειν, ἀλλὰ
[5]	τρέμουσαν μὴ τῶν εἰρημένων βελτίονες	γένωνται,	σπεύδουσαν δὲ τάχιστα παύσασθαι τοὺς
[15]	ὅταν φιλοσόφῳ μὲν ἐπιφωνῶσι δριμέως,	γέροντι	δ´ εὐφυῶς" ἢ ἀνθηρῶς, τὰς
[2]	ὁ νέος καὶ λόγου μηδενὸς	γευόμενος	οὐ μόνον ἄκαρπος ὅλως καὶ
[2]	οὔτε γὰρ ὁρατὸν οὐδὲν οὔτε	γευστὸν	οὔθ´ ἁπτὸν ἐκστάσεις ἐπιφέρει καὶ
[16]	γὰρ ἂν ἀδίκως ἡ ἐπιτίμησις	γίγνεσθαι	δοκῇ, καλὸν ἀνασχέσθαι καὶ διακαρτερῆσαι
[15]	τοῖς τῶν φίλων ἐπιστολίοις κροτοθορύβους	γίγνεσθαι	παρ´ αὐτῶν λέγων ἀηδής ἐστιν.
[18]	οὐ δεομένων· οὕτως ὁδὸς βραχεῖα	γίγνεται	μακρά, ὥς φησι Σοφοκλῆς, οὐκ
[6]	πλησίον, ἀχρήστως τε καὶ κενῶς	γιγνόμενον,	ἂν μὴ πρός τινα διόρθωσιν
[13]	ἐπικοσμῆσαι, περιουσίᾳ δόξης καὶ ἀφθονίᾳ	γιγνόμενον.	οἱ δὲ γλίσχροι περὶ τοὺς
[2]	πολλὰ μέμφονται καὶ δυσκολαίνουσι τῶν	γιγνομένων,	οἱ δ´ ἐκ μετοίκων σύντροφοι
[6]	τοῦ φέροντος εἰς μέσον ἃ	γιγνώσκει	καὶ πείθοντος ἑτέρους δι´ ὧν
[3]	Σπίνθαρος ἐπαινῶν ἔφη μήτε πλείονα	γιγνώσκοντι	μήτ´ ἐλάττονα φθεγγομένῳ ῥᾳδίως ἐντυχεῖν
[10]	ἀκροατοῦ καταγελάσειεν εἰς μικρὰ καὶ	γλίσχρα	προβλήματα τὸν διαλεγόμενον κινοῦντος, οἷα
[13]	καὶ ἀφθονίᾳ γιγνόμενον. οἱ δὲ	γλίσχροι	περὶ τοὺς ἑτέρων ἐπαίνους ἔτι
[18]	Ἱερώνυμον ὥσπερ οἱ δειλοὶ καὶ	γλίσχροι	σκύλακες τὰ δέρματα δάκνοντες οἴκοι
[17]	καὶ φιλοσοφίας ἐχούσης τι καὶ	γλίσχρον	ἀμέλει καὶ ἀσύνηθες ἐν τοῖς
[17]	πειρώμενον ἑκάστου καὶ προσλιπαροῦντα καὶ	γλιχόμενον	τοῦ πρόσω τὴν πᾶν τὸ
[16]	καὶ θορύβους ἀνασχόμενον ἐλπίζειν τι	γλυκὺ	καὶ λαμπρὸν ἐκ τῆς παρούσης
[2]	ἐκπέμψαι κρέας τοῦ ἱερείου, τὴν	γλῶτταν	ἐξελὼν ἀπέπεμψεν, ὡς καὶ βλάβας
[3]	μὲν ὦτα δοῦναι, μίαν δὲ	γλῶτταν,	ὡς ἐλάττονα λέγειν ἢ ἀκούειν
[7]	ἄρχοντες ἀνδρὸς οὐκ εὖ βεβιωκότος	γνώμην	δοκιμάσαντες ἑτέρῳ προσέταξαν εἰπεῖν εὐδοκιμοῦντι
[13]	ἀκροωμένους, ἀνασοβῶν καὶ συνεξανιστὰς παρὰ	γνώμην,	οἷον ἑλκομένους βίᾳ δι´ αἰδῶ
[13]	πρὸς χάριν ἀκούειν ἀλλ´ ἀπὸ	γνώμης	πρὸς τὸ δίκαιον· ἐν δὲ
[13]	ἀγνοίας θαῦμα καὶ θάμβος ἐξαιρεῖ	γνώσει	καὶ ἱστορίᾳ τῆς περὶ ἕκαστον
[17]	πρὸς ἀνθρώπους συνήθεια πολλὴ καὶ	γνῶσις	ἐγγενομένη πάντα φίλα καὶ χειροήθη
[3]	συλλαβεῖν καὶ κατασχεῖν τι τῶν	γονίμων.	ταῖς μὲν οὖν ὄρνισι τὰς
[13]	φιλανθρώποις παράσχοι πρὸς ἔπαινον; οἱ	γοῦν	ἐν ὥρᾳ πάντες, ὥς φησιν
[17]	φυλάττειν. ~Ἔτι τοίνυν ὥσπερ ἐν	γράμμασι	καὶ περὶ λύραν καὶ παλαίστραν
[1]	ἀκούειν, ὦ Νίκανδρε, ἀπέσταλκά σοι	γράψας,	ὅπως εἰδῇς τοῦ πείθοντος ὀρθῶς
[13]	μέλανας δ´ ἀνδρικούς, καὶ τὸν	γρυπὸν	βασιλικὸν καὶ τὸν σιμὸν ἐπίχαριν
[1]	χιτῶνι συνεκδύεσθαι τὴν αἰδῶ τὰς	γυναῖκας,	οὕτως ἔνιοι τῶν νέων ἅμα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/11/2005