Chapitre
[17]	δύναμιν εὐμαθείας ἐπιδεικνύμενοι, πρὶν ἢ	λαβεῖν	ἔχειν ὁμολογοῦντες, οὐ λαμβάνουσιν. εἶτα
[18]	μαθεῖν ἰόντες καὶ περὶ τὸ	λαβεῖν	τῇ διανοίᾳ τὸ χρησίμως λεγόμενον
[3]	ἅμα τοῦ βαλεῖν καὶ τοῦ	λαβεῖν	τὴν σφαῖραν ἡ μάθησις· ἐν
[2]	ψυχῆς, τῇ δ´ ἀρετῇ μία	λαβὴ	τὰ ὦτα τῶν νέων ἐστίν,
[18]	λόγον οἷον ἀρχὴν καὶ σπέρμα	λαβόντας	ἐκτρέφειν καὶ αὔξειν. οὐ γὰρ
[6]	αὑτοὺς ἀπὸ τῆς ἀκροάσεως καὶ	λαβόντες	τι τῶν μὴ καλῶς ἢ
[8]	προσκάθηνται ξανθὸν μέλι μηδόμεναι" καὶ	λαβοῦσαί	τι τῶν χρησίμων ἀποπέτονται πρὸς
[6]	βελτίονα παντάπασιν ἐργῶδες. ὥσπερ ὁ	Λακεδαιμόνιος	ἀκούσας ὅτι Φίλιππος Ὄλυνθον κατέσκαψεν
[7]	λέγοντας ἐνδεχόμενοι. οἱ μὲν οὖν	Λακεδαιμονίων	ἄρχοντες ἀνδρὸς οὐκ εὖ βεβιωκότος
[16]	ἀπαίδευτον ἀλλ´ ἐλευθέριον πάνυ καὶ	Λακωνικόν	ἐστιν· ἐπαφῆς δὲ καὶ νουθεσίας
[18]	οὐ δέοντι θηρώμενοι δόξαν ἀποκναίουσι	λαλιᾷ	καὶ περιεργίᾳ τοὺς λέγοντας, ἀεί
[13]	τὴν εὐτέλειαν, Εὐριπίδου δὲ τὴν	λαλιάν,	Σοφοκλέους δὲ τὴν ἀνωμαλίαν, ὥσπερ
[11]	καὶ δίδωσι μὴ δρεπόμενοι μηδὲ	λαμβάνοντες,	οὐ τοῦτο βλάπτονται μόνον ἀλλὰ
[16]	τυλώδει τῇ ψυχῇ μώλωπα μὴ	λαμβάνοντος.	Τούτων δὲ τοιούτων ὄντων οἱ
[18]	τῆς μαθήσεως, ἐπιστάσεις καὶ διατριβὰς	λαμβανούσης.	οὗτοι μὲν οὖν κατὰ τὸν
[1]	ἀργυρωνήτου θεῖον ἡγεμόνα τοῦ βίου	λαμβάνουσι	τὸν λόγον, ᾧ τοὺς ἑπομένους
[17]	ἢ λαβεῖν ἔχειν ὁμολογοῦντες, οὐ	λαμβάνουσιν.	εἶτα συμβαίνει τοῖς μὲν αἰδήμοσι
[18]	ἱστορικὴν ἀλλ´ ἐνδιάθετον καὶ φιλόσοφον	λαμβάνωμεν,	ἀρχὴν τοῦ καλῶς βιῶναι τὸ
[16]	ἀνασχόμενον ἐλπίζειν τι γλυκὺ καὶ	λαμπρὸν	ἐκ τῆς παρούσης ἀδημονίας καὶ
[18]	πυρὸς δεόμενος, εἶτα πολὺ καὶ	λαμπρὸν	εὑρὼν αὐτοῦ καταμένοι διὰ τέλους
[6]	λέγοντος, ἀνασκοποῦντας εἴ τι τοιοῦτο	λανθάνομεν	ἁμαρτάνοντες. ῥᾷστον γάρ ἐστι τῶν
[7]	πολλὰ ψευδῆ καὶ πονηρὰ δόγματα	λανθάνομεν	εὐνοίᾳ καὶ πίστει τῇ πρὸς
[10]	αἰτίζων ἀκόλους, οὐκ ἄορας οὐδὲ	λέβητας·	μεγαλοψυχίας γὰρ ἡγοῦνται σημεῖον, ὡς
[3]	τοὺς πλείστους χρωμένους ὁρῶμεν, οἳ	λέγειν	ἀσκοῦσι πρὶν ἀκούειν ἐθισθῆναι· καὶ
[3]	μὲν ἀκούειν μὴ πολλὰ δὲ	λέγειν	διδασκομένους. καὶ γὰρ τὸν Ἐπαμεινώνδαν
[6]	αὑτοῖς τε προσέχωμεν ἐν τῷ	λέγειν	ἐπιμελέστερον. χρήσιμον δὲ πρὸς τοῦτο
[2]	καὶ βλάβας καὶ ὠφελείας τοῦ	λέγειν	ἔχοντος μεγίστας. οἵ τε πολλοὶ
[3]	μίαν δὲ γλῶτταν, ὡς ἐλάττονα	λέγειν	ἢ ἀκούειν ὀφείλοντι. ~Πανταχοῦ μὲν
[17]	φίλα καὶ χειροήθη καὶ ῥᾴδια	λέγειν	τε καὶ πράττειν παρέσχεν, οὕτω
[5]	τοὺς φθονοῦντας ἢ τοῖς εὖ	λεγομένοις.	καίτοι πλοῦτος μὲν ὅντινα δάκνει
[5]	γεννώμενος οὐδὲ προσέχειν ἐᾷ τοῖς	λεγομένοις	τὸν οὕτω διακείμενον, ἀλλὰ θορυβεῖ
[13]	πᾶν ἄτεγκτος καὶ ἀτενὴς τὸ	λεγόμενον,	οἰήματος ὑπούλου καὶ περιαυτολογίας ἐνδιαθέτου
[18]	λαβεῖν τῇ διανοίᾳ τὸ χρησίμως	λεγόμενον	ὄντες, ὑπομένωμεν τοὺς τῶν εὐφυῶν
[5]	εὐτυχούντων· ὁ δὲ λόγῳ καλῶς	λεγομένῳ	δυσχεραίνων ὑπὸ τῶν ἰδίων ἀγαθῶν
[7]	χρείας καὶ τῆς ἀληθείας τῶν	λεγομένων	ἀκριβῆ καὶ πικρὸν ἐξεταστήν, ἵν´
[13]	μεστός, ὡς ἔχων τι τῶν	λεγομένων	βέλτιον εἰπεῖν, μήτ´ ὀφρῦν κατασχηματίζων
[3]	ὡς μηδὲν ἐκφύγῃ τῶν χρησίμως	λεγομένων,	οὐ μανθάνουσιν, ἀλλ´ ὃ πάντων
[13]	μηδὲ λέξιν ἢ διάθεσιν τῶν	λεγομένων,	ὡς ἀν´ ἐχινόποδας καὶ ἀνὰ
[13]	παντελῶς οὕτως ἐκβόλιμον εἶναι τὸν	λέγοντα	καὶ διημαρτημένον, ὥστε μήτε νοῦν
[14]	τις εὐρυθμία καὶ περὶ τὸν	λέγοντα	καὶ περὶ τὸν ἀκροώμενον, ἂν
[10]	ὠφελοῦνται μὲν οὐδέν, τὸν δὲ	λέγοντα	καὶ τὸν λόγον ὁμοῦ συνταράττουσιν)
[5]	τοὺς παρόντας ἂν ἀποδέχωνται τὸν	λέγοντα,	τῶν δὲ λόγων τοὺς μὲν
[18]	ἀποκναίουσι λαλιᾷ καὶ περιεργίᾳ τοὺς	λέγοντας,	ἀεί τι προσδιαποροῦντες τῶν οὐκ
[4]	οὔτ´ ἀκουόμενοι λέγοντες δὲ πρὸς	λέγοντας,	ἀσχημονοῦσιν· ὁ δ´ ἐγκρατῶς καὶ
[5]	ἐμποιοῦσιν, ὁ δὲ πρὸς τοὺς	λέγοντας	ἐκ φιλοδοξίας ἀκαίρου καὶ φιλοτιμίας
[7]	καὶ πίστει τῇ πρὸς τοὺς	λέγοντας	ἐνδεχόμενοι. οἱ μὲν οὖν Λακεδαιμονίων
[13]	καὶ ἀφθονίαν τοῦ φιλοφρονεῖσθαι τοὺς	λέγοντας.	ἐνίοις γὰρ ἐξαρκεῖ, κἂν μὴ
[5]	σπεύδουσαν δὲ τάχιστα παύσασθαι τοὺς	λέγοντας	ὅταν κάλλιστα λέγωσι, λυθείσης δὲ
[15]	ἐπαίνων, ὑπερασχημονοῦσι καὶ διαβάλλουσι τοὺς	λέγοντας	ὡς ὑπερηφάνων τινῶν καὶ περιττῶν
[4]	ἀντικόπτοντες, οὔτ´ ἀκούοντες οὔτ´ ἀκουόμενοι	λέγοντες	δὲ πρὸς λέγοντας, ἀσχημονοῦσιν· ὁ
[6]	ἀλλὰ καὶ διαμαρτάνοντες ὠφελοῦσιν οἱ	λέγοντες·	καὶ γὰρ διανοήματος εὐτέλεια καὶ
[7]	πικρὸν ἐξεταστήν, ἵν´ οἱ μὲν	λέγοντες	μὴ μισῶσιν, οἱ δὲ λόγοι
[13]	σχήματι καὶ πρόσβλεψις αὐτῷ τῷ	λέγοντι	καὶ τάξις ἐνεργοῦ προσοχῆς, καὶ
[3]	ἔκχυσις γένηται, αὑτοὺς δὲ τῷ	λέγοντι	παρέχειν καὶ συναρμόττειν τῇ προσοχῇ
[18]	πράγματα ἔχειν, ἀλλὰ παρέχουσι τῷ	λέγοντι,	πολλάκις ἐκπυνθανόμενοι περὶ τῶν αὐτῶν,
[5]	ἐπισκοποῦσαν εἰ λείπεται τῆς τοῦ	λέγοντος,	ἅμα δὲ τοὺς ἄλλους ἐπιβλέπουσαν
[6]	εὔθυναν ἐφ´ ἑαυτοὺς ἀπὸ τοῦ	λέγοντος,	ἀνασκοποῦντας εἴ τι τοιοῦτο λανθάνομεν
[15]	γὰρ ἀληθῶς οἷόν ἐστι φιλοσόφου	λέγοντος	ἀπορεῖν τοὺς ἔξωθεν ὑπὸ τῶν
[7]	λόγους ἀφαιροῦντα χρὴ τὴν τοῦ	λέγοντος	δόξαν αὐτοὺς ἐφ´ ἑαυτῶν ἐξετάζειν.
[8]	λόγου καὶ τὴν διάθεσιν τοῦ	λέγοντος	ἕλκειν ἀπ´ αὐτῆς τὸ χρήσιμον
[11]	χρὴ καὶ πρὸς τὴν τοῦ	λέγοντος	ἐμπειρίαν ἢ φυσικὴν δύναμιν ἡρμοσμένον,
[6]	τὴν φιλοδοξίαν σπεισάμενον ἀκροᾶσθαι τοῦ	λέγοντος	ἵλεων καὶ πρᾶον, ὥσπερ ἐφ´
[14]	τοῦ λόγου καὶ συνεργὸς τοῦ	λέγοντος,	καὶ οὐ τὰ μὲν ἐκείνου
[7]	ἐστι. καὶ γὰρ πολιὰ τοῦ	λέγοντος	καὶ πλάσμα καὶ ὀφρῦς καὶ
[11]	δυνάμεως, οὕτως οἱ παρὰ τοῦ	λέγοντος	ὃ μὴ πέφυκε μηδ´ ἤσκηκεν
[10]	ἐπὶ ῥητοῖς, ἀκροάσθω σιωπῇ τοῦ	λέγοντος	(οἱ γὰρ εἰς ἄλλας ὑποθέσεις
[14]	εὐλαβείας. ~Οἱ δὲ τοῦ μὲν	λέγοντος	οἴονταί τι ἔργον εἶναι, τοῦ
[17]	αἰσχύνῃ τινὶ καὶ φειδοῖ τοῦ	λέγοντος	ὀκνοῦντες ἀνερέσθαι καὶ βεβαιώσασθαι τὸν
[16]	δοκῇ, καλὸν ἀνασχέσθαι καὶ διακαρτερῆσαι	λέγοντος·	παυσαμένῳ δ´ αὐτὸν ἐντυχεῖν ἀπολογούμενον
[13]	ἣν οὐκ ἀπὸ τρόπου τῶν	λεγόντων	ἕκαστον ἐπαινῶν φανεῖται. καὶ γὰρ
[7]	θρασεῖς ἧττον ὠφελοῦνται ὑπὸ τῶν	λεγόντων,	οἱ δὲ θαυμαστικοὶ καὶ ἄκακοι
[3]	Καὶ τὴν φύσιν ἡμῶν ἑκάστῳ	λέγουσι	δύο μὲν ὦτα δοῦναι, μίαν
[7]	αἱ τοιαῦται πληροῦσιν ἀκροάσεις τοῖς	λέγουσι·	θαυμάζονται γὰρ ἐφ´ ὅσον τέρπουσιν,
[9]	ἐκκαθήρῃ. καὶ γὰρ εἰ τοῖς	λέγουσι	προσήκει μὴ παντάπασιν ἡδονὴν ἐχούσης
[7]	τὸν μὲν ἔπαινον ἀφελῶς τοῖς	λέγουσι	τὴν δὲ πίστιν εὐλαβῶς προΐεσθαι
[3]	τινων καὶ ἀψύχων ὑπολειμμάτων ὀχείας	λέγουσιν	εἶναι· τῶν δ´ ἀκούειν μὴ
[6]	μᾶλλον ἀκροωμένοις ἐφ´ ἑτέρων ἢ	λέγουσιν	ἐφ´ ἑαυτῶν καταφαίνεται. διὸ δεῖ
[4]	δύσερις. ὅθεν οὐ κακῶς ἔνιοι	λέγουσιν	ὅτι δεῖ τῶν νέων μᾶλλον
[15]	καὶ οἱ μεθ´ ὅρκου τοῖς	λέγουσιν	ὥσπερ ἐν δικαστηρίῳ τὰς μαρτυρίας
[15]	ἐπιστολίοις κροτοθορύβους γίγνεσθαι παρ´ αὐτῶν	λέγων	ἀηδής ἐστιν. οἱ δὲ τὰς
[10]	ὅταν δὲ τοὺς ἀκούοντας ὁ	λέγων	ἐρωτᾶν καὶ προβάλλειν κελεύσῃ, χρήσιμόν
[5]	παύσασθαι τοὺς λέγοντας ὅταν κάλλιστα	λέγωσι,	λυθείσης δὲ τῆς ἀκροάσεως πρὸς
[8]	καὶ ῥόδων καὶ ὑακίνθων διαπετόμεναι	λειμῶνας	ἐπὶ τὸν τραχύτατον καὶ δριμύτατον
[5]	τὴν ἑαυτῆς ἕξιν ἐπισκοποῦσαν εἰ	λείπεται	τῆς τοῦ λέγοντος, ἅμα δὲ
[5]	λυποῦσι μνημονευόμενοι, πρὸς δὲ τοὺς	λείποντας	ταραττομένην καὶ τρέμουσαν μὴ τῶν
[4]	εἴτε προσθεῖναί τι βούλοιτο τοῖς	λελεγμένοις	ὁ εἰρηκώς, εἴτε μεταθέσθαι καὶ
[9]	πολιτείαν φιλοσόφου παραφυλαττόντων ἀνδρός, ἀλλὰ	λέξεις	καὶ ῥήματα καὶ τὸ καλῶς
[8]	πολὺ καὶ κενὸν ἀφαιροῦντα τῆς	λέξεως	αὐτὸν διώκειν τὸν καρπὸν καὶ
[7]	τοῖς λόγοις, καὶ τῆς μὲν	λέξεως	καὶ προφορᾶς τῶν ἀγωνιζομένων εὐμενῆ
[9]	παντάπασιν ἡδονὴν ἐχούσης καὶ πιθανότητα	λέξεως	παραμελεῖν, ἐλάχιστα τούτου φροντιστέον τῷ
[9]	τοῖς πράγμασιν ἐμφυόμενος ἀλλὰ τὴν	λέξιν	Ἀττικὴν ἀξιῶν εἶναι καὶ ἰσχνὴν
[9]	δογμάτων καὶ ἀναπνεύσαντι δοτέον τὴν	λέξιν	εἴ τι κομψὸν ἔχει καὶ
[13]	λόγου καὶ προαίρεσιν, ἀλλὰ μηδὲ	λέξιν	ἢ διάθεσιν τῶν λεγομένων, ὡς
[7]	διαφεύγουσιν, οὕτω περιττὴ καὶ σοβαρὰ	λέξις	ἀντιλάμπει τῷ ἀκροατῇ πρὸς τὸ
[7]	ἔχει δέ τι καὶ ἡ	λέξις	ἀπατηλόν, ὅταν ἡδεῖα καὶ πολλὴ
[9]	ὥσπερ ἐν τρίβωνι Λυσιακοῦ λόγου	λεπτῷ	καὶ ψιλῷ καθήμενος ἄπρακτος καὶ
[13]	τρηχεῖαν ὄνωνιν φύονται μαλακῶν ἄνθεα	λευκοΐων.	ὅπου γὰρ ἐμέτου τινὲς ἐγκώμια
[13]	ἁμηγέπη δάκνουσι τὸν ἐρωτικόν, καὶ	λευκοὺς	μὲν θεῶν παῖδας ἀνακαλῶν μέλανας
[4]	κἂν ὁ λόγος ᾖ μὴ	λίαν	ἀρεστός, ἀνέχηται καὶ περιμένῃ παύσασθαι
[2]	τῇ ἀκοῇ προσπεσόντων. ἔστι δὲ	λογικωτέρα	μᾶλλον ἢ παθητικωτέρα. τῇ μὲν
[7]	λέγοντες μὴ μισῶσιν, οἱ δὲ	λόγοι	μὴ βλάπτωσιν· ὡς πολλὰ ψευδῆ
[2]	καθαρὰ καὶ ἄθρυπτα κολακείᾳ καὶ	λόγοις	ἄθικτα φαύλοις ἀπ´ ἀρχῆς φυλάττηται.
[7]	δὲ πίστιν εὐλαβῶς προΐεσθαι τοῖς	λόγοις,	καὶ τῆς μὲν λέξεως καὶ
[15]	ἀρχῆς ἐτερέτιζες καὶ προσωρχοῦ τοῖς	λόγοις.	ὅρα γὰρ ἀληθῶς οἷόν ἐστι
[2]	ταῖς πληγαῖς, τούτων δὲ τοῖς	λόγοις	τὰ ἤθη διαστρεφομένων, οὐκ ἀνηκοΐαν
[2]	ᾗ πεφύκασι χωρεῖν καὶ μὴ	λόγοις	χρηστοῖς ἀφαιρῶν ἢ παρατρέπων καταρτύῃ
[4]	ἀκούειν ἐθισθεὶς τὸν μὲν ὠφέλιμον	λόγον	ἐδέξατο καὶ κατέσχε, τὸν δ´
[3]	περιγενέσθαι φιλοτιμούμενοι διαμάχονται πρὸς τὸν	λόγον·	εἰ δὲ μή, φεύγοντες ἀπίασι
[18]	τὴν εὕρεσιν, καὶ τὸν ἀλλότριον	λόγον	οἷον ἀρχὴν καὶ σπέρμα λαβόντας
[10]	τὸν δὲ λέγοντα καὶ τὸν	λόγον	ὁμοῦ συνταράττουσιν) ὅταν δὲ τοὺς
[13]	γὰρ ὁ Πλάτων τὸν Λυσίου	λόγον	οὔτε κατὰ τὴν εὕρεσιν ἐπαινῶν
[6]	Πλάτων ἐποίησε πρὸς τὸν Λυσίου	λόγον.	τὸ μὲν γὰρ ἀντειπεῖν οὐ
[1]	ἡγεμόνα τοῦ βίου λαμβάνουσι τὸν	λόγον,	ᾧ τοὺς ἑπομένους ἄξιόν ἐστι
[17]	ὀκνοῦντες ἀνερέσθαι καὶ βεβαιώσασθαι τὸν	λόγον,	ὡς ἔχοντες ἐν νῷ συνεπινεύουσιν,
[3]	ἀκοῆς ἐθισθέντων ὑπηνέμιος ὄντως ὁ	λόγος	ἐκπίπτων ἀκλειὴς ἀίδηλος ὑπαὶ νεφέεσσι
[12]	ὁ πρὸς ἕκαστον ἰδίᾳ περαινόμενος	λόγος	ἔχει τινὰ καρπὸν ὠφέλιμον τοῖς
[4]	πρὸς ἕκαστον, ἀλλὰ κἂν ὁ	λόγος	ᾖ μὴ λίαν ἀρεστός, ἀνέχηται
[16]	νέοις δηγμὸν αὐτὸς ὁ τρώσας	λόγος	ἰᾶται. διὸ δεῖ πάσχειν μέν
[10]	ὦ βέλτιστε, περὶ παρωνυχίας ὁ	λόγος.	οὐδὲ σοὶ τοίνυν, ὦ νεανία,
[13]	ὑπεροψίᾳ διώκοντες. ὁ γὰρ φιλόσοφος	λόγος	τὸ μὲν ἐξ ἀπορίας καὶ
[5]	φῶς τῶν βλεπόντων, καὶ ὁ	λόγος	τῶν ἀκουόντων ἀγαθόν ἐστιν, ἂν
[13]	πιθανότητος οὐκ ἀμοιροῦσιν, ἦ που	λόγος	ὑπ´ ἀνδρὸς ἁμωσγέπως δοκοῦντος ἢ
[13]	μήτ´ αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν τοῦ	λόγου	καὶ προαίρεσιν, ἀλλὰ μηδὲ λέξιν
[14]	ἀκροατοῦ. κοινωνὸς γάρ ἐστι τοῦ	λόγου	καὶ συνεργὸς τοῦ λέγοντος, καὶ
[8]	καταδυόμενον εἰς τὸν νοῦν τοῦ	λόγου	καὶ τὴν διάθεσιν τοῦ λέγοντος
[9]	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τρίβωνι Λυσιακοῦ	λόγου	λεπτῷ καὶ ψιλῷ καθήμενος ἄπρακτος
[18]	θαλπόμενος, οὕτως εἴ τις ἥκων	λόγου	μεταλαβεῖν πρὸς ἄλλον οὐκ οἴεται
[8]	βαλανείου, φησὶν ὁ Ἀρίστων, οὔτε	λόγου	μὴ καθαίροντος ὄφελός ἐστιν. ~Ἡδέσθω
[2]	ἀκροάσεως ἀπειργόμενος ὁ νέος καὶ	λόγου	μηδενὸς γευόμενος οὐ μόνον ἄκαρπος
[13]	παλαιοὶ συγκαθίδρυσαν, ὡς μάλιστα τοῦ	λόγου	τὸ κεχαρισμένον καὶ προσφιλὲς ἀπαιτοῦντος.
[2]	καὶ τέλειον ὡς ἀληθῶς ἐκ	λόγου	τοῖς νέοις περιτίθησι κόσμον. Οὐκ
[7]	τοῦ τρόπου μᾶλλον ἢ τοῦ	λόγου	τῶν συμβουλευόντων ἄγεσθαι. τοὺς δ´
[3]	μάθησις· ἐν δὲ τῇ τοῦ	λόγου	χρείᾳ τὸ δέξασθαι καλῶς τοῦ
[13]	γὰρ ἢ κόλαξ ἢ περὶ	λόγους	ἀπειρόκαλος ἔδοξεν εἶναι. Δίκην μὲν
[12]	διάνοιαν, οὐ φευκτέον εἰς ἑτέρους	λόγους	ἀποδιδράσκοντας τὸν ἔλεγχον, ἀλλὰ περὶ
[18]	ὡς μόλις μὲν παραδεχόμενοι τοὺς	λόγους,	ἀσφαλῶς δὲ καὶ βεβαίως τηροῦντες.
[7]	ἄγεσθαι. τοὺς δ´ ἐν φιλοσοφίᾳ	λόγους	ἀφαιροῦντα χρὴ τὴν τοῦ λέγοντος
[3]	μή, φεύγοντες ἀπίασι πρὸς ἑτέρους	λόγους	καὶ φλυάρους, ὡς ἀγγεῖα φαῦλα
[16]	φησί, τὸ Τηλέφου τραῦμα πριστοῖσι	λόγχης	θέλγεται ῥινήμασιν, ἀλλὰ καὶ τὸν
[9]	ἄν τις ὥσπερ καπνῷ σμῆνος	λόγῳ	δριμεῖ τὴν διάνοιαν ἀχλύος πολλῆς
[7]	εἰπόντα βλὰξ ἄνθρωπος ἐπὶ παντὶ	λόγῳ	ἐπτοῆσθαι φιλεῖ. δεῖ δὲ τὸν
[5]	γὰρ ἄλλων εὐτυχούντων· ὁ δὲ	λόγῳ	καλῶς λεγομένῳ δυσχεραίνων ὑπὸ τῶν
[1]	ἕπεσθαι θεῷ καὶ τὸ πείθεσθαι	λόγῳ,	νόμιζε τὴν εἰς ἄνδρας ἐκ
[3]	τοὺς δὲ παῖδας εὐηκόους τῷ	λόγῳ	παρέχουσι, πολλὰ μὲν ἀκούειν μὴ
[15]	ἐπὶ τοὺς φιλοσόφους μετακομίζοντες καὶ	λόγῳ	σωφρονοῦντι προσφέροντες ἔπαινον ἑταιρικόν, ὥσπερ
[16]	ὁ τῷ χαράξαντι καὶ τρώσαντι	λόγῳ	τὴν ἀβελτερίαν ἀπουλῶσαι καὶ καταστῆσαι
[6]	ἀλλὰ καὶ πάνυ ῥᾴδιον εἰρημένῳ	λόγῳ·	τὸ δ´ ἕτερον ἀνταναστῆσαι βελτίονα
[8]	σχολὴν καὶ διδασκαλεῖον ἀφῖκται, τῷ	λόγῳ	τὸν βίον ἐπανορθωσόμενος. ὅθεν δὴ
[2]	παιδικὸν ἀπ´ ἀρχῆς ἐθισθέντα προσφέρεσθαι	λόγῳ	φιλοσόφῳ μεμιγμένον, εὐμενῆ καὶ οἰκεῖον
[16]	ἐπανόρθωσιν ἤθους ὥσπερ φαρμάκῳ δάκνοντι	λόγῳ	χρωμένης ἐλέγχοντι μὴ συνεσταλμένον ἀκούειν
[10]	μηδ´ ἐξελέγχειν· ὁ δ´ ἐπὶ	λόγων	ἀφιγμένος ἑστίασιν, ἂν μὲν ἐπὶ
[6]	ἑαυτῶν ὁρῶμεν, οὕτως ἐπὶ τῶν	λόγων	δεῖ τοὺς ἑαυτῶν ἐνεικονίζεσθαι τοῖς
[2]	ὑποψίας (οὐ θυραίους οὐδ´ ὑπὸ	λόγων	ἐπεισάκτους, ἀλλ´ ὥσπερ αὐτόχθονας οὔσας
[14]	τὸν δεχόμενον, οὕτως ἐπὶ τῶν	λόγων	ἔστι τις εὐρυθμία καὶ περὶ
[3]	ἀσκοῦσι πρὶν ἀκούειν ἐθισθῆναι· καὶ	λόγων	μὲν οἴονται μάθησιν εἶναι καὶ
[18]	γάνωμα τὴν δόξαν ἀπὸ τῶν	λόγων,	τὸν δ´ ἐντὸς εὐρῶτα τῆς
[5]	ἀποδέχωνται τὸν λέγοντα, τῶν δὲ	λόγων	τοὺς μὲν εἰρημένους ἐῶσαν καὶ
[2]	οὐδὲ κωφότητα προμνώμενος, ἀλλὰ τῶν	λόγων	τοὺς φαύλους φυλάττεσθαι παραινῶν, πρὶν
[9]	ἐστιν. ~Ἡδέσθω μὲν οὖν ὑπὸ	λόγων	ὠφελούμενος ὁ νέος· οὐ δεῖ
[3]	ἢ πομπὴν ἢ ὄνειρον ἢ	λοιδορίαν	γεγενημένην αὐτῷ πρὸς ἄλλον, ἀκροῶνται
[16]	τοὺς τρέφοντας, ὅταν ὑπ´ αὐτῶν	λοιδορῶνται,	παντάπασιν ἰταμοὶ καὶ θρασεῖς ὄντες,
[18]	περιλάβωσιν, αὐτοὺς δι´ αὑτῶν τὰ	λοιπὰ	συντιθέναι, καὶ τῇ μνήμῃ χειραγωγεῖν
[3]	μὲν οὖν ὄρνισι τὰς ὑπηνεμίους	λοχείας	καὶ ὠδῖνας ἀτελῶν τινων καὶ
[1]	τὰς ἐπιθυμίας ὥσπερ ἐκ δεσμῶν	λυθείσας·	καὶ καθάπερ Ἡρόδοτός φησιν ἅμα
[5]	τοὺς λέγοντας ὅταν κάλλιστα λέγωσι,	λυθείσης	δὲ τῆς ἀκροάσεως πρὸς οὐδενὶ
[5]	καὶ δυνατώτερον, ἕως διαφθείρασα καὶ	λυμηναμένη	τὴν ἀκρόασιν ἀχρεῖον ἑαυτῇ καὶ
[13]	ἀρέσκει τοῖς ἀγωνιζομένοις, ἀεὶ δὲ	λυπεῖ	τοὺς ἀκροωμένους, ἀνασοβῶν καὶ συνεξανιστὰς
[17]	καὶ σιωπηλοῖς ἐκείνοις, ὅταν ἀπέλθωσι,	λυπεῖν	αὑτοὺς καὶ ἀπορεῖσθαι, καὶ τέλος
[5]	εἰρημένους ἐῶσαν καὶ προϊεμένην, ὅτι	λυποῦσι	μνημονευόμενοι, πρὸς δὲ τοὺς λείποντας
[17]	ὥσπερ ἐν γράμμασι καὶ περὶ	λύραν	καὶ παλαίστραν αἱ πρῶται μαθήσεις
[1]	τὸ αἰδεῖσθαι καὶ φοβεῖσθαι καὶ	λύσαντες	τὴν κατασχηματίζουσαν αὐτοὺς περιβολὴν εὐθὺς
[11]	συνημμένων ἐπικρίσεις ἕλκοντα καὶ ψευδομένων	λύσεις.	ὡς γὰρ ὁ τῇ κλειδὶ
[9]	ἔριον, ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τρίβωνι	Λυσιακοῦ	λόγου λεπτῷ καὶ ψιλῷ καθήμενος
[13]	καὶ γὰρ ὁ Πλάτων τὸν	Λυσίου	λόγον οὔτε κατὰ τὴν εὕρεσιν
[6]	καὶ Πλάτων ἐποίησε πρὸς τὸν	Λυσίου	λόγον. τὸ μὲν γὰρ ἀντειπεῖν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/11/2005